Laatste blog & ons weekendje in Kanchanaburi!

Lieve mensen,

Het stond al lang voor ons op de planning: Kanchanaburi. Een stad die je (vind ik) toch echt gezien moet hebben als je in Thailand bent of wilt gaan. De stad van de bekende river Kwae bridge, Hellfire Pass en Erawan watervallen. Afgelopen weekend ben ik hier samen met Kaya, Loïs en Denise voor 2 dagen naar toe geweest om voor de aller laatste keer in ons Thailand avontuur nog een paar dagen cultuur te snuiven. Wat een geweldige ervaring was dit! 2 dagen waren net genoeg, maar er is nog veel meer te beleven in deze historische stad.

Zaterdag ging de wekker al vroeg af. Om 5 uur stonden Kaya en ik op en namen we een taxi naar Hua Lampong treinstation. We hadden namelijk met z’n 4 besloten om met de toeristentrein die elke zaterdag en zondag om 6:30 vertrekt op Hua Lampong naar Kanchanaburi te gaan. Kaya en ik waren al om 5:30 daar en liepen gelijk naar de ticketbalie. We bestelden 4 tickets naar Kanchanaburi/Nam Tok maar helaas was de trein al uitverkocht. Het was zo raar.. We waren een uur te vroeg en hoe kon de trein dan uitverkocht zijn? Er was tevens geen een toerist te bekennen. Achja, volgende optie dan maar.

We namen een taxi naar de Southern bus terminal in Bangkok. Hier spraken we samen af met Denise en Loïs. Het was een stukje rijden vanuit het treinstation, maar gelukkig was het nog niet druk op de weg omdat het natuurlijk nog zo vroeg in de morgen was. Om 8 uur konden we met zijn 4tjes in de mini van stappen en om 10 uur kwamen we aan op het busstation in Kanchanaburi.

Op het station vroegen we een taxi om ons naar het hostel te brengen wat we van tevoren al geboekt hadden en waar we 1 nachtje zouden verblijven. De taxi had nog een beter voorstel, hij wilde ons voor 400 baht (10,-) per persoon de hele dag rondrijden in Kanchanaburi. We wilden namelijk enorm graag de Hellfire Pass zien omdat we al van verschillende mensen gehoord hadden dat dit een mooie ervaring zou zijn. De Hellfire Pass bevind zich op 80 km uit de stad. Het was dus een kleine 2 uur rijden maar dat was het ook meer dan waard. Voor dat we bij de Hellfire pass aankwamen, zijn we nog voor een korte stop geweest bij een olifanten opvang. De olifanten die hier woonden, waren gered uit de Tsunami van 2004. Ze waren van Phuket naar Kanchanaburi gehaald. Het was mijn eerste ontmoeting met olifanten en vond het heel bijzonder. We mochten ze ook voeren! Na een 30 minuutjes rijden kwamen we aan bij de Hellfire pass. De Hellfire pass is een 1200 m lange weg tussen een berg. Deze weg is door de gevangen in de Tweede Wereldoorlog uitgekapt door gevangenen waaronder ook veel Nederlanders uit toen Nederlands Indië. We bezochten eerst het kleine museum zodat we een betere indruk kregen hoe het er aan toe ging in Azie in de Tweede Wereld Oorlog. Zo indrukwekkend en het maakte wel dubbele gevoelens los. Er zijn toendertijds op de plek waar we toen waren zoveel mensen gesneuveld. Vreselijk, maar heel bijzonder om er ook daadwerkelijk over heen te lopen. Na het museum liepen we de bergen in. Hier hebben we ongeveer 5 km gelopen over het (voormalige) treinspoor wat o.a. Nederlanders, Birmese en Thaise mensen hebben aangelegd. Ze moesten elke dag wel tot 18 uur per dag werken van de Japanners. Ze kregen 2 keer per dag een klein beetje rijst met groenten te eten.. Ze moesten kilometers lopen met grote balken op hun rug op hun blote voeten. Daarnaast moesten ze rotsen uitgraven met hun handen/bijtels. Wat vreselijk wat hier gebeurd is. Het was ook echt een heel zwaar pad om te lopen..

Toen we terug bij het museum waren besloten we even wat te gaan drinken want we hadden het er toch warm van gekregen. Daarna reden we door met onze taxichauffeur naar een kleine waterval waar we even wat middag eten gegeten hebben. In de waterval waren allemaal Thaise kinderen aan het spelen en ze hadden de grootste lol met elkaar. Hier zag je echt bijna geen Westerse toeristen, dus we werden ook erg aangestaard door iedereen haha!

Na onze lunch reden we verder naar onze laatste bestemming voor vandaag (buiten het hostel dan). We werden afgezet bij de Bridge over the River Kwae. Deze bekende brug is onderdeel van de Birma spoorlijn. Deze brug is in 1942 gebouwd door voornamelijk Engelse en Nederlandse mannen. Over de brug loopt nog een stuk van de Birma spoorlijn wat nog steeds in gebruik is. Je kunt vanaf Nam Tok de trein nemen naar Kanchanaburi of andersom. Zo rijdt je over de hele Birma spoorlijn. Helaas hebben wij dit niet kunnen doen omdat de trein vanuit Bangkok naar Nam Tok al uitverkocht was..

Na een mooie maar ook vermoeiende dag kwamen we aan in het hostel. We besloten ergens te gaan eten bij de Bridge, aangezien deze maar op 1 km loopafstand van hostel lag. We zijn gaan eten bij een van de restauranten op het water letterlijk langs de Bridge. Het uitzicht was prachtig! Maar helaas was het eten echt niet lekker en veels te duur.. We zijn op tijd gaan slapen, want de volgende dag stond de wekker weer om 6:00.

We hadden er alle 4 zin in! Zondag vertrokken we om 6:30 met dezelfde taxi als de dag ervoor naar de Erawan watervallen die zich 60 km van Kanchanaburi bevinden. De Erawan Watervallen stonden al lang voor ons op de planning en we wilden er als aller eerste zijn! We reden naar het Erawan National Park dat om 8 uur open ging. We hadden een open taxi en omdat het zo vroeg in de morgen was, was het zo koud! Ik wil natuurlijk niet zeuren… (denk dat ik echt een probleem heb in Nederland als het 2 graden is hahaha)

We wilden heel graag om 8 uur bij het park zijn, zodat we de eerste waren om mooie foto’s te kunnen maken, zonder dat er overal chinezen op zouden staan. We hadden geluk! Het was helemaal nog niet druk bij het park. We hadden al gelezen dat er 7 “levels” of “verdiepingen” met watervallen te zien waren. Deze lagen dan ook ver in de bergen en het was er niet altijd even makkelijk om te komen. Vanaf “level” 5 werd het erg zwaar en begonnen onze benen een beetje te verzuren. We moesten klimmen over boomstammen en stukken door het water en over rotsen lopen. Maar dan heb je ook wel wat. De watervallen waren alle 7 zo mooi om te zien. Echt deze watervallen wil je niet missen! Het water was zo helder blauw en er zwommen heel veel (veel te grote) vissen in. 

We waren rond 9 uur al bij de 7e en mooiste waterval in het National Park. Helaas waren we niet de eerst meer en werd het steeds drukker, maar dat weerhield ons niet om wat mooie foto’s te maken! Het water was op sommige stukken ongeveer 1,20 diep en de vissen zaten allemaal aan je voeten te knagen. Niet heel erg prettig vond ik persoonlijk maar ik moest het water in voor de foto!! Hahaha. Na een uur besloten we om weer rustig omlaag te lopen, dat was toch wel zwaarder als gedacht. En maar goed dat we al vroeg vertrokken waren want het stikte er van de Thaise en Chinese toeristen.

Om 14:00 hadden we weer met onze taxi chauffeur afgesproken en hij bracht ons naar het busstation in Kanchanaburi. Hier namen we om 16:00 een mini van terug naar Bangkok. 

Wat een super weekend was dit! Weer een hele ervaring rijker en ik raad ook iedereen aan om deze stad met zijn mooie omgeving te bezoeken mocht je naar Thailand willen/gaan.

Maandag begint mijn laatste week op stage. Niet te geloven hoe snel de tijd omgevlogen is. Kaya en ik hadden het er gisteren nog over dat het als gister voelt toen we tegen elkaar zeiden, nog 14 weken stage!! Hahaha, die zijn echt omgevlogen.. Afgelopen woensdag mocht ik mee naar een grote shoot van een van onze merken. Het was een zware maar enorm leuke en gezellige dag van 13 uur werken. Volgende week vrijdag gaan we gezellig met het team uiteten en opstap als afsluiter van mijn stage. Een hele ervaring om bij dit grote mode bedrijf gewerkt te mogen hebben en ook daadwerkelijk invloed te hebben op bepaalde ideeen voor shoots/etalages en winkels voor de merken. Het blijft een harde wereld en het waren vaak lange dagen, maar ik heb het enorm naar mijn zin gehad!

Dit zal ook mijn aller laatste blog zijn want over vandaag precies 2 weken komen Kaya en ik weer terug in ons kikkerlandje en eindigt deze droom alweer. Ik hoop jullie de afgelopen 5 maanden goed op de hoogte gehouden te hebben en misschien wel tot de volgende keer op deze blogsite. Ik kan in iedergeval niet wachten om iedereen weer te zien, maar ga het hier ook enorm missen!!

Liefs,

Kim